دل بارانی
صدای تو
من هر چه می کشم همه از یک نگاه توست ای کاش کور می شدم آن لحظه نخست گفتند :اشک خاطره راپاک می کند طوفان گرفت در من وعشق تو را نشست از بس که پشت نرده شب گریه کرده ام احساس میکنم که صدایم صدای توست آخر چگونه می شود اندوه خویش را گنجاند در کسالت این واژه های سست دیگر برای زخم دلم کارساز نیست شعر این همیشه خط زده ی گنگ نادرست
نوشته شده در شنبه 89/2/25ساعت
4:43 عصر توسط نسترن نظرات ( ) |
| Design By : Pichak |
About
نسترن
نگاه نسترن چون خیره شد بر در نمی آیی خیال وصل تو پرورده شد در سر نمی آیی دل سنگت نمی داند هوای قامتت دارم دلم هر دم ز شوقت میشود پرپر نمی آیی رها کردی مرا در یک شب بارانی و دانم خیالم را تو دیگر برده ای از سر نمی دانم
نگاه نسترن چون خیره شد بر در نمی آیی خیال وصل تو پرورده شد در سر نمی آیی دل سنگت نمی داند هوای قامتت دارم دلم هر دم ز شوقت میشود پرپر نمی آیی رها کردی مرا در یک شب بارانی و دانم خیالم را تو دیگر برده ای از سر نمی دانم
